Buddyzm to jedna z wielkich religii uniwersalistycznych, a zarazem jedna z najstarszych. Obecnie uważana jest także jako system filozoficzno-etyczny, a nawet jako psychologia. Założycielem i twórcą podstawowych zasad był żyjący w V wieku p.n.e., syn władcy jednego z państw w Indii - Siddhartha Gautama.

Siddhartha Gautama pochodził z rodu Śakjów. Zgodnie z legendą, narodziny Buddy związane były z różnymi znakami. Matce przyśnił się biały słoń, niosący w trąbie kwiat lotosu, który wszedł do jej łona. Kiedy zasięgnął rady mędrca ojciec dowiedział się, iż jego syn zostanie władcą świata lub duchowym przywódcą.

Kiedy dorósł zaczął poszukiwać swojej życiowej drogi. W tym czasie nauczył się medytacji, przewodził grupą ascetów, wsłuchiwał się w głosy innych. Jednak to nie dało mu pełnej satysfakcji. Zaczął medytować pod drzewem Bodhi i postanowił, iż będzie tam tak długo, aż rozwiąże zagadkę cierpienia. Podczas 49 dni nawiedzał go duch Mara - szatan, poznawał swoje wcielenia, a także zrozumiał cierpienia świata i co należy zrobić, aby nad nim zapanować. Tak powstały Cztery Szlachetne Prawdy, Siddhartha Gautama doznał stan pełnego oświecenia i od tego momentu nazywano go Buddą - przebudzonym.

Przy drzewie został jeszcze 7 tygodni, medytując, co ma z tą wiedzą zrobić. Wtedy też zstąpił na niego Brahma i kazał mu udać się do ludzi, aby ich nauczyć. Budda spędził resztę swojego życia na wędrówce po Indiach.

Buddyzm opiera się na na Czterech Szlachetnych Prawdach oraz na przedstawionej przez Buddę Ośmiorakiej Ścieżce.

Pierwsza Szlachetna Prawda o Cierpieniu

"Narodziny są dukkhą, starzenie się jest dukkha, śmierć jest dukkha; rozpacz, lament, ból i napięcie są dukkha; powiązanie z niechcianym jest dukkhą; rozłąka z upragnionym jest dukkha; nie osiągnięcie pożądanego jest dukkha. Pokrótce, pięć znikających zespołów jest dukkha."

Słowo "dukkha" tłumaczone jest jako cierpienie, nie tylko w sensie dosłownym, lecz także jako brak pełnej satysfakcji w życiu. Pięć znikających zespołów, zwanych także skupiskami, tworzą naszą egzystencję. Oznacza to, iż całe nasze życie jest cierpieniem. Powodem tego jest brak trwałość na ziemi, wszystko ulega przemijaniu.

Druga Szlachetna Prawda o Przyczynie Cierpienia

"Pragnienie, które tworzy dalsze stawanie się - któremu towarzyszy namiętność i zachwyt, znajdujące rozkosz to tu, to tam - pragnienie zmysłowej przyjemności, pragnienie stawania się, pragnienie niszczenia się."

Przyczyną cierpienia jest żądza, która ciska człowiekiem - pożądanie, pragnienie czy chciwość. Właśnie te uczucia są przyczyną ciągłego odradzania się.

Trzecia Szlachetna Prawda o Ustaniu Ciepienia

"[To] całkowite zaniknięcie i ustanie, wyrzeczenie się, zaniechanie, wyzwolenie, puszczenie pragnienia."

Aby wyeliminować cierpienie należy pozbyć się wszystkich pragnień i osiągnąć stan spokoju doskonałego, zwanego Nirwaną.

Czwarta Szlachetna Prawda o Ścieżce Prowadzącej do Ustania Cierpienia

"Dokładnie ta Szlachetna Ośmioaspektowa Ścieżka - właściwy pogląd, właściwe postanowienie, właściwa mowa, właściwe działanie, właściwy żywot, właściwe dążenie, właściwe skupienie, właściwa medytacja."

W Czwartej Szlachetnej Prawdzie Budda mówi w jaki sposób można dojść do stanu wolności od cierpienia